Οι τοποθετήσεις του Γιώργου Λιάγκα για την παρουσία του Πάνου Ρούτσι σε νυχτερινό κέντρο πυροδότησαν σφοδρή αντίδραση από τον Λάκη Λαζόπουλο
Η δημόσια συζήτηση γύρω από την εμφάνιση του Πάνου Ρούτσι σε νυχτερινό κέντρο άναψε όταν ο Γιώργος Λιάγκας επέλεξε να συνδέσει την παρουσία του με τον συμβολισμό που έχει αναλάβει ως πρόσωπο του αγώνα για τα Τέμπη. Στην εκπομπή του, ο παρουσιαστής έθεσε το ερώτημα κατά πόσο μια τέτοια έξοδος «συνάδει με το δημόσιο ρόλο» που ο Ρούτσι έχει επωμιστεί, παραθέτοντας ως πλαίσιο το γεγονός ότι οικογένειες θυμάτων εξακολουθούν να ζητούν απαντήσεις και δικαιοσύνη. Με μια τοποθέτηση όπου συνυπήρχαν ηθικά ερωτήματα, αναφορές στη διασκέδαση και αναλύσεις για τον τρόπο που συγκεκριμένες δημόσιες εικόνες επηρεάζουν την πρόσληψη της τραγωδίας, ο Λιάγκας κατέληξε σε μια σκληρή προειδοποίηση πως η αποσύνδεση του δράματος από τη δημόσια συμπεριφορά μπορεί να ευτελίσει τη μνήμη των θυμάτων. Η τοποθέτηση συνδυάστηκε με καταγγελίες για προσπάθειες συγκάλυψης ευθυνών, εντείνοντας το πολιτικό φορτίο της συζήτησης.
Η αντεπίθεση Λαζόπουλου και η απόρριψη της οπτικής Λιάγκα
Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν άμεση και οξεία αντίδραση από τον Λάκη Λαζόπουλο, ο οποίος μέσα από το «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» κατηγόρησε τον Λιάγκα ότι προσεγγίζει το θέμα μέσα από ένα ηθικολογικό φίλτρο που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της απώλειας. Στρέφοντας το βλέμμα του στα σχόλια του παρουσιαστή, ο Λαζόπουλος τόνισε πως η ανθρώπινη ψυχολογία δεν υπόκειται σε τηλεοπτικού τύπου κώδικες εικόνας και ότι ο Ρούτσι, έχοντας χάσει το παιδί του, δικαιούται να ζει στιγμές που δεν αναιρούν τον αγώνα του. Υπογράμμισε ότι «η απώλεια είναι βάρος που δεν εξαφανίζεται» και πως η κοινωνία δεν οφείλει να μετατρέπει τον γονέα ενός θύματος σε «σύμβολο με υποχρεωτική συμπεριφορά». Η παρέμβαση αυτή έθεσε ως κεντρικό ζήτημα τη διάκριση μεταξύ προσωπικού πένθους και δημόσιου ρόλου, απορρίπτοντας τη στενή σύνδεση που έκανε ο Λιάγκας.
Η διεύρυνση της αντιπαράθεσης και οι πολιτικές προεκτάσεις
Η αντίδραση του Λαζόπουλου δεν περιορίστηκε μόνο στην υπεράσπιση του Ρούτσι αλλά εξελίχθηκε σε συνολική αμφισβήτηση της πολιτικής αφήγησης που θεωρεί ότι διαμορφώνεται γύρω από την τραγωδία των Τεμπών. Με ειρωνικές αναφορές και έντονη γλώσσα, κατηγόρησε τον Λιάγκα πως υιοθετεί ένα πλέγμα επιχειρημάτων που ευθυγραμμίζεται με «δεξιές αφηγήσεις» και με μια οπτική που, όπως είπε, κινδυνεύει να κατηγοριοποιήσει τα θύματα και τους συγγενείς τους ανάλογα με υποτιθέμενες πολιτικές ταυτότητες. Με αυτόν τον τρόπο, μετέφερε την αντιπαράθεση από το επίπεδο της τηλεοπτικής κριτικής σε μια κοινωνική και πολιτική διαμάχη, βάζοντας στο επίκεντρο το όριο ανάμεσα στη δημόσια συζήτηση και τον σεβασμό απέναντι σε τραγωδίες.
Ένα περιστατικό που αναδεικνύει βαθύτερη κοινωνική ένταση
Η σύγκρουση ανάμεσα σε Λιάγκα και Λαζόπουλο λειτουργεί τελικά ως καθρέφτης μιας μεγαλύτερης κοινωνικής έντασης: μιας αντιπαράθεσης για το ποιος έχει δικαίωμα να μιλά για την τραγωδία των Τεμπών, πώς ορίζεται η δημόσια συμπεριφορά των ανθρώπων που επλήγησαν άμεσα και πού σταματά η κριτική και αρχίζει ο στιγματισμός. Το συμβάν με τον Ρούτσι δεν αποτελεί απλώς τηλεοπτικό επεισόδιο αλλά εστία συλλογικού προβληματισμού, καθώς επαναφέρει το ερώτημα για το πώς η κοινωνία αντιμετωπίζει τον πόνο και την έκθεση του πόνου στη δημόσια σφαίρα. Η ένταση που διαμορφώθηκε αποδεικνύει ότι το τραύμα των Τεμπών παραμένει ανοιχτό και ότι κάθε δημόσια τοποθέτηση γύρω από αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως πυροκροτητής ευρύτερων αντιδράσεων.
